Dzwonek do drzwi u pani B. Pani B. otwiera i uśmiecha się automatycznie na widok stojącego za nimi eleganckiego pana. Uśmiech zamiera jej na twarzy po pytaniu, które zadaje nieznajomy:
- Czy ma pani cip*ę?
Pani B. zatrzaskuje ze złością drzwi przed nosem intruza. Do samego wieczora trzęsie się cała na wspomnienie tego incydentu i dopiero sen przynosi jej ulgę zapomnienia.
Następnego dnia nie ma już śladu po wczorajszym koszmarze… do czasu aż słychać dźwięk dzwonka.
Pani B. uchyla ze strachem drzwi i widzi gościa z dnia poprzedniego. Słyszy tez to samo uprzejmie wypowiedziane pytanie:
- Przepraszam, czy ma pani cip*ę?
Reakcją jest wrzask pani B., trzaśnięcie drzwiami I natychmiastowy telefon do pana B. Ten po wcześniejszym przybyciu z pracy i po wysłuchaniu historii o zboczeńcu, postanawia powiadomić policję.
Również policja wysłuchuje z uwaga opowieści pani B. ale pozostaje wobec niej bezradna.
Nie ma dowodów, nie ma nagrań, nie ma świadków...
I to pan B. ratuje całą sytuacje proponując zastawić na zboczka pułapkę. Jeśli pojawił się dwa razy, pojawi się być może i trzeci raz
Następnego dnia kilku policjantów oczekiwało niecierpliwie wraz z małżonkami B. na wizytę psychola. Mijały godziny... Na nogi postawił wszystkich dzwonek do drzwi.
Pani B. silna i zwarta otwiera drzwi i stawia dumnie czoła padającemu z ust nieznajomego pytaniu:
- Pani B., czy ma pani cip*ę?
Widząc już oczami wyobraźni skutego i leżącego na ziemi przestępcę, pani B. decyduje się na niezwykłą zuchwałość i odpowiada:
- Pewnie chamie, że mam! A co?
Na to nieznajomy spokojnie :
- A to niech pani przekona swojego męża, żeby zaczął jej używać, a tą mojej żony zostawił wreszcie w spokoju